Istnieją różne sposoby na spotkanie i konfrontację z tym, co trudne a jednocześnie często nieuniknione. Ze stratą, rozstaniem, odejściem - czasem tym ostatecznym i nieodwracalnym jak śmierć bliskiej osoby. Najbliższej,
bo połączenie z matką jest bardzo pierwotne, biologiczne, życiodajne
i wielowymiarowe a także niczym matryca kształtujące nasze przyszłe relacje
z innymi. Do straty i powiązanej z nią ściśle żałoby przynależy cała gama bolesnych uczuć i emocji, które potrzebują być zauważone, odczute
i zaopiekowane. To proces, w którym nie ma drogi na skróty i który,
pomimo stałych uniwersalnych nam wszystkim składowych,
ma jednocześnie bardzo indywidualny przebieg i czas trwania. A może,
jak zasugerowała Joanna Szpak-Ostachowska podczas niedzielnego spotkania, nigdy w pełni się nie kończy, przybiera tylko inną formę...
24. sierpnia o godzinie. 13.00 w Galerii ZPAP - Okręg Toruński
ta nietuzinkowa artystka, fotografka, autorka poruszającego projektu
Język Kwiatów oraz najnowszej książki „Sześć Wazonów” zabrała nas
w niezwykłą podróż w krainę emocji i fotografii. Jej osobista historia stałą się żywym dowodem na to, w jak niebanalny i twórczy sposób można oswajać żałobę, tworzyć w zgodzie z własną emocjonalnością i żonglować metaforą połączoną z subtelnością. Jak z trudnego wyczarować niebywałe piękno, tworząc nie tylko indywidualny, lecz i uniwersalny zapis emocjonalnych stanów tak bliskich nam wszystkim. Wszak, jak wyznała na tym poruszającym i inspirującym spotkaniu: skarby leżą czasem w rowie.
Joanna okazała się nie tylko specjalistką od fotografii i kwiatów, które
w jej artystycznej twórczości są ostatnio głównymi bohaterami fotograficznej narracji, ale też czarodziejką nastroju i cudowną rozmówczynią. I pomimo,
że w swojej praktyce koncentruje się na zagadnieniach czasu, pamięci, straty, intymności, kobiecości oraz materialnych śladów emocji i jak sama mówi:
“w fotografii interesuje mnie powolność i przemijanie” spotkanie miało bardzo pozytywny i pokrzepiający wydźwięk. Pokazało też, jak istotne jest poszukiwanie indywidualnej twórczej ścieżki i konsekwentne nawigowanie
na niej w rytmie własnego serca i intuicji.
tekst. Monika Dykowska
fot. Anna Radziach
